فقط خدا

خداوند ما را براي خودش آفريده است

پس قلبمان آرام نمي گيرد

مگر وقتي که به او روي آوريم

سنت آگوستين
 

قابل درگاه حي بي نياز

هيچ طاعت نيست بهتـر از نمـاز

 
اين عبـادت مـايـه قرب خـداست

مــونس شب هـاي تـار انبياست

 
اين عبـادت مـايـه غفـران ماست

نـاجـي و کفـاره عصيـان مـاست
 

چون شدي آمــاده غسل و وضو

از معاصي دست و دل اول بشو

 
خـويش را خـالي، تـو از تزوير کن

پس بلند آوازه تکبير کن
 

 اگر مهربان باشي تو را به داشتن انگيزه هاي پنهان متهم ميکنند

ولي مهــربان باش

اگـر شـريف و درستکــار بـاشـي فــريبت مـي دهند

ولي شـريف بـاش

نيکي هـاي امـروزت را فراموش مي کنند

ولي نيکوکار باش

بهترين هايت را به دنيــا ببخش حتي اگر کافي نباشد

و در نهايت مي بيني ... هر آنچه که هست

همواره ميان تو و خـداونـد است، نـه ميان تو و مـردم

ابو سعيد ابوالخير در مسجدي سخنراني داشت . مردم از تمام اطراف روستاها و شهرها آمده بودند، جاي نشستن نبود و بعضي ها در بيرون نشسته بودند.

سپس شاگرد ابو سعيد گفت: تو را به خدا از آنجا که هستيد يک قدم پيش بگزاريد.

همه يک قدم پيش گذاشتند، سپس نوبت به سخنراني ابو سعيد رسيد، او از سخنراني خود داري  کرد.

مردم که مدت يک ساعت در مسجد بودند و خسته شده  بودند شروع به اعتراض کردند.

ابو سعيد پس از مدتي گفت: هر آنچه که من ميخواستم بگويم شاگردم به شما گفت، شما يک قدم به جلو حرکت کنيد تا خدا ده قدم به شما نزديک شود...

خدايا دستم به آسمانت نمي رسد،

اما تو که دستت بـه زمين مي رسد

بلندم کن

پروردگار بخشنده و مهربان بسيار به ما نزديك است، ولى ما از او دوريم . نبايد او را در بيابانها، قله كوهها يا در فراز آسمان جستجو كنيم، او هر جايى كه انسان باشد حاضر است، او قائم، قيّوم و حىّ‏ است، مى‏شنود و مى‏بيند . همانگونه كه در قرآن هم آمده: "نترسيد من با شما هستم، مى‏شنوم و مى‏بينم."

در واقع ما هستيم كه از او دور افتاده‏ايم، خداوند مى‏فرمايد: "و چون بندگان من از دورى و نزديكى من از تو مى‏پرسند، بدانند كه‏ من به آنها نزديك خواهم بود . هر كه مرا خواند دعاى او را اجابت كنم ‏. پس بايد دعوت مرا بپذيرند و به من بگروند، باشد تا به سعادت راه‏يابند."

ما انسانها بخاطر حجابهايى كه بين خود و خدا ايجاد كرده‏ايم، از او دور افتاده‏ايم . آفتاب هر روز بر پهنه شرق و غرب مى ‏تابد، و لكن درِ اتاق ‏اگر بسته باشد و اگر پرده‏اى بر روزنه‏ هاى موجود در و ديوار آويخته شده‏ باشد نفوذ نور را غير ممكن و افراد داخل اتاق را از نور محروم ‏مى‏سازد.

همين گونه است رابطه ما با خداوند متعال، ما هستيم كه از او دور افتاده ‏ايم زيرا پوشيده از حجابهاى دنيوى هستيم . دنيا بزرگترين ‏پرده و حجاب بين انسان و پروردگارش مى‏باشد، همانگونه كه پيامبراكرم‏ صلى الله عليه وآله مى‏فرمايند: "محبّت دنيا رأس هر خطائى است."

بدتر و زشت ‏تر از آن خودخواهى انسان است، كه فرد خود را در آن‏ حبس كرده است و تا وقتى كه از اين زندان رهايى نيابد به حقيقت ‏نمى‏رسد.

و به همين خاطر است كه در دعاى ابوحمزه ثمالى مى‏خوانيم: "بدان كه تو براى اميدواران موضع اجابت هستى، و براى غم ‏داران‏ در كمينگاه يارى رساندن هستى... و همانا رونده بسوى تو به تو نزديك است، و تو از خلق خود پنهان نيستى، مگر اينكه اعمالشان‏ حجابى براى آنها باشد..."